VEFAMI DEDİNİZ

VEFAMI DEDÝNÝZ

Sen,
Ey yâr
Bilirmisin?
Vefâyý
Aþký cefayý
Hakký sefayý

Vefa düþünmeden dalmak karanlýða
sorgulamadan melhem olmak yaralara.
Maharert se derdi taþýmamaktý seyranlýða.
Vefa körü körüne sadakat!
inanmak,dinlemek aman vermeden ayrýlýða.
Yüreðiyle yaklaþýrken dikenin yanýna
çöpü taþýmalý serçe gülün dalýna

Cefa, sefasý için çekilen çileydi...
Yaþlar dolarken yanaktaki cukurlara
inkar edercesine sesli sesli gülmeydi,
biraz saðýr, biraz kör olarak.
Düþünmeden kaderine yürümek,
yokluðuna sýmsýký sarýlýp
varlýðýna þükredip beklemeydi...

Belki Hakk’tan sefaydý bana ümitsiz aþkýn.
Nabzýn zayýflayýp pes ettiði anda
yüreðimin titremesiydi ilk bakýþýn.
Sefaydý senden gelen bir mektup
mutluluðun en güzeliydi satýr satýr
okudukça dudaklarýmdan ýlýk ýlýk akýþýn.

Vefa arasýn buluþuydu, vefa bendim! Cefa içimde ölen zamansýz sendin, öldüðün halde kalbimde var oluþunsa
bende hiç bitmeyen sefa idi
Can özüm

Semiha Arasbora

Sosyal Medyada Paylaşın: