Hiç

Bir denize sarýlýp
Orda yaþamak isterdim, martýlarýn arasýnda
Kapýlar üstüme kapanýr
Güneþe yasak gelir sonra

Seslensem martýlara
Balýklar duyar sesimi
Deniz gibi dalgalanýr saçlarýn burda
Sen denizsin saçlarýn vurur kýyýlarýma

Ben týrnaklarýmla kazýrým yokluðunu
Gün olur seni ararým
Gün olur sen içimde fýrtýnaya karýþýrsýn
O en uzak yerde sen varsýn

Yüreðime sarýldýðýn en uzak yerdesin
Yalnýzlýðýma bir dilim özlemek katarsýn
Acýyla öfkeyle karþýlýk aðlarým
Gözyaþlarým denizler altýnda kalýr

Gece sessizliðini örter üstüme
Günler yoktur artýk
Yarýnlar yok, sen yoksun
Yaþamak ölmekten çok uzak

Vakitli vakitsiz aklýmdasýn yine
Yüreðimin karanlýðýnda geziniyorsun
güneþ kýzýllýðýný kaybetmek üzere
Gök maviliðini, bense özgürlüðü

Sonra bir fotoðraf karesine düþüyor ellerim
Ellerim korkak, yarýný öldürüyor
Bir zindaný anýmsatýyor yokluðun
Hiç bahar görmemiþ bir sevdayý

Ýbrahim Dalkýlýç
Sosyal Medyada Paylaşın: