Kırık Dökük Şiirler

Bu aralar þiirlerim
bile kýrýk dökük,
Kelimelerimin hiç mecali
kalmadý gözlerini misafir
edip karalamaya,
Solup gitti umutlarým
duygularým bölük pörçük,
Dilsiz kaldý geceler , ne hacet!
Mazine pranga vurmaya..
Eski radyolarda çalýnan her
þarkýnýn nakaratýnda ismin
dökülürken dudaklarýmdan,
Ruhumu esip savuran
fýrtýnanýn bozgunluðunda
terk edilmiþ hissediyordum
kendimi,
Dönmeye yollar bulsam
dahi ezip geçemiyorken
arsýz gururumdan,
Yarým kalmýþ bir
hikâyenin ardýnda yorgun
düþürüyordu gönlümün
uslanmaz sen hali...
Sosyal Medyada Paylaşın: