Torosun rüzgârý getirsin. Þiirden elbisesini giyip, Türkülerden bir demetle; Gelsin gönül evine... Yavaþça; Çalsýn kapýný bu gece. Yüreðimi anlatsýn usul usul... Nasýl periþan, Ah nasýl yoksul? Sonra; yazdýrsýn sanada benim gibi. kaybetme korkusunun, ne hale getirdiðini bir caný. Ve anlatsýn ! Zamanla ne hale gelip, kendini artýk tanýyamadýðýný. Oysa; gözlerinde kaybolurdum ben. Yazdýklarýmý okuduðumda, hayret ederdim. Ne yaþýyorum diye? Ve neler yaþattýn bana ’AÞK’ Þimdi döndüm, divaneye... Toroslar yine rüzgârlý. Þiirler yine gamlý bu saatte. Yýldýzlardan feyz yaðýyor üzerime... Ýçimde bir yalnýzlýk türküsüne, eþlik edercesine, dinliyorum onlarý. Vazgeçmek akýllýlarýn iþi. Deliler, gittiði yerde kaldý can. bakma nasýl yazdýðýma, bu satýrlarý... ... Nigâr Güler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigar Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.