Atlarýn insandan uzak bana yakýn vahþi kalmasýna inandým hep ve et yiyen her þeyi yok saydým, bir yakýnlýðýn hastalýklý varlýðýyým ben sanki hiç yokum sanki annem hiç olmamýþ ellerimi hiç açmamýþým benden daha az yüce olan bir þeye, sýnýrlarý içinde sonsuz olan aynada bile kendimin karþýsýndayým...
Ýlker ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
barbor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.