Nerdesin be annem, nerdesin!

Yalnýzlýðýma dokunuyorlar anne,
Hayallerime saldýrýyorlar.
Boðmaya çalýþýyorlar bedenimi,
Dayanamýyorum acizliðime, þefkatine muhtacým.

Kötü bu dünya, anlamsýz yaþamak.
Türküler dudaðýmda sönük, yokluðun hayatýmda azap.
Bir sevda kuþu ötüyor gökyüzünde, tellallar habercisi ayrýlýðýn.
Nerdesin be annem, nerdesin!

Çocukluðumdan düþler kaldý maziden.
Su taþýdýðýmýz dereler kurudu.
Hani hatýrladýnmý kulaðýmý çektiðin o yaramazlýk günlerimi.
Topraðýmýza bereket gelmez oldu be annem.
Masa örtümüzün dantelleri aðladý hep.
Gülümsemelerin eksik kaldý akþam yemeðinde.
Sabahlarý doðan güneþ daha bi hüzünlü artýk.
Nerdesin be annem, nerdesin!

Kurtalan semalarýna muhammet’in melekleri gelmez oldu.
Oðlun Yusuf’un düþtüðü kuyudan çýkmaz oldu...

Sosyal Medyada Paylaşın: