Şairin Ağıdı

Bu kaçýncý terk edilmiþ
kelimelerle intiharým,
Virane bir Þairin aðýdý yankýlanýrken
daðlarýn doruklarýnda ,
Ýçinde umudun çaresizliðini anýmsatýrken
tükenmeye yüz tutmuþ kýrýk kalemim,
Adýna ayrýlýk türküleri söyleniyordu
uçurumun girdaplarýnda ,
Gel, dokun! Dindir sol yanýmda
kor gibi yanan sýzýlarýmý,
Aþkýn çýkmaz yollarýnda heba ettiðin
yaþlarýnla ýslat topraðýn kökünde
cebelleþen kýrýntýlarýmý,
Sensizliðin merhemini sür tenimin yanýklýðýna,
Sar beni o ölüme attýðýn kollarýnla ,
Ki yaslandýðým limanlarýnda
yalnýzlýðým üþümesin ,
Gözlerinin içi gülerdi sevdamýzýn
masumiyetini andýran günbatýmýnýn
kýzýllýðýnda,
Zülüflerinle örterken kapanmayan
yaralarýmý,
Kirpiklerinden süzülen gözyaþlarýnla huzurunu
nakþediyordun biçare yüreðime,
Ve eskimiþ kimliðimle ruhumu feda
ederken hüznün koynuna,
Bir rüzgar misali edip savuruyordun bereketini
yitiren güzün acýlarla dolu dertler kervanýna..
Ama ne çare Dilba Haným!
Tercümaný olamadýn ya duygularýmýn ,
Ýstemem artýk hayalin belirsin
düþ kýrýðý aynamda....
Sosyal Medyada Paylaşın: