ÇANAKKALE

Yýldýzlardan bile mermi yaðýyordu saðanak saðanak
Toprak bize yalvarýyordu sanki aðlayarak,
Düþman yüklenirken denizden tahayyül kurarak
Bilmiyorlardý ki, burasý vatan verilmez savaþarak.

Ýblisin çocuklarý hesap yaparken kuytu adisyonunu
Bizler ki; demirbaþa kayýt yaptýrmýþtýk ölümü
Çanakkale bize ata yadigârý, bergüzar mülkümü
Ne vazgeçerim ne de unuturum yarýnýmý dünümü.

Sanki gök kubbe çökmüþ kopuyordu kýyameti-ala
Bir millet kalkmýþ ayaða, batýdan doðudan gelse de bela
Bütün camilerde minarelerden yükselirken sala
Cennet bahçesi bize, yattýðýmýz her yer musalla.

Þehitler sýra sýra uzanmýþ kefensiz yatýyor
Tüm dünya gýpta ile Türk yurduna bakýyor
Basma besmelesiz, her yerden þehit kaný akýyor
Bir hilal doðmuþ karanlýða inat ne güneþler batýyor.

Atamdan yadigâr bu kutsal yurdum kutlu mirasým
Seni yükseklere en yükseklere taþýmaktýr ihtirasým
Seninle dik durur arþa kadar yükselen baþým
Unutmam seni hiçbir zaman þehidim, gazi gardaþým,
Cennetten bir parça olsun Anadolu’m, topraðým, taþým.

Duran DOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın: