Erime

Erime

soðuk esiyorum
içimin sýcaklýðýna kayna
boðazýmda lapalýyor kar
kurularken ýslak mendiller
ç/öp yýðýnlarý

herkesin çýðlýðý
bir baþkasýna t/ürkü
frekasýyla oynarken
gökyüzü dengesinin
yaðmur cýzýrtýsý geçer

el uçlarým y/ara
tutamýyor dokunamýyor
göðüs kafesimdeki duaya
çürüyor ilk bahar çiçekleri
içim bir baþka zemheri

ilktir kutsuyorum
kendimi ben evren e
benleri g/ezdim uzakta
bir bana benziyen aradým
benden b/aþka kimse yok

Ahmet Coþkun

Sosyal Medyada Paylaşın: