Aþkýn âteþ oluþuna...
Öyle bir âteþ ki alevsiz yakar
Öyle bir rüzgâr ki esmeden yýkar
Külünü býrakmaz cânýný alýr
Dilini býrakmaz adýn lâl kalýr
Gönüllü girersin çýkýþý olmaz
Terkedip gitmeye dermânýn kalmaz
Öyle bir yara ki merhemi tuzdur
Sýðýnsan yâr deyip sýcaðý buzdur
Öyle bir kara ki sevdâ ak kalýr
Düþürür peþine dilde Hak kalýr
Kendini býraksan dik dur düþme der
Ayaða kalkarsan belini büker
Bin asýr kölesi olsan gocunmaz
Yalvarýp yakarýp solsan gocunmaz
Öyle tatlý su ki kananý yoktur
Öyle bir pusu ki düþeni çoktur
Kurtuluþ ararsan ‘teslimiyet’ der
Teslim olandan da cânýný ister
...Ben bu satýrlarý yazdýðýmda sen kavak yelleri esen baþýnla harflerden saraylar inþa ediyordun çocuk.
...Þimdi satýrlarýný hangi gökkuþaðýna yazýyorsun bilmiyorum ...
...Hangi kabule sunuyorsun kalbinde cerrahlýk yaptýðýn þiirlerin mezarlarýný...
...Büyüdün diye mi gezmiyorsun kelimelerin gizemli dünyasýnda...
...Dünya berbat bir yer oldu, þiirden morfin yapma vakti deðil mi artýk...
...Gönlü geniþ þiirlerden bir tutam da bize gönder -Cemal Safi tadýnda olsun-...
...Bir bilinmeyen vakte deðin bekliyoruz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.