Kalem mi yorgun, alem mi ?

Memleket Savaþtepe, rumuz Onuncuköylü.
Felsefi bir açýdan, gördüðümü yazarým.
Bütün kelepçeler den, azat olmuþtur ruhum.
Hece hece iþleyip, ördüðümü yazarým.

Öne eðik baþlarýn, buðulu gözlerinden.
Hakký yenmiþ kullarýn, ah eden sözlerinden.
Sönmek üzere olan, ocaðýn közlerinden.
Usulca eþeleyip, derdiðimi yazarým.

Din, devlet, millet için, yürümeyip koþarken.
Ayný milli hislerle, dolup dolup taþarken.
Ayný vatan üstünde, güya eþit yaþarken.
Hayatýn kime, neler verdiðini yazarým.

Adlarý söylenirken, "Sayýn"la baþlanýlan.
Adam diye tanýnýp, dað sanýp yaslanýlan.
Makamlara taþýnýp, saygýyla seslenilen.
"Bey"lerin orta yere, serdiðini yazarým.

Hep altta kala kala, caný çýkýp ezilen.
Bir helal lokma için, cefa çekip üzülen.
Yaþlar gözünden deðil, yüreðinden süzülen.
Mazlumun zalimlere, sorduðunu yazarým.

Bulutlara özenip, bir boþalýp bir dolup.
Narin çiçekler gibi, bir yeþerip bir solup.
Yaþayan her canlýnýn, derdiyle hemhal olup.
Yazmanýn beni nasýl, yorduðunu yazarým.

Onuncuköylü’yüm ben, hakký söyler hep dilim.
Hak’tan gayri söz etmez, dilinse dilim dilim.
Varým yoðum dikiþsiz, beþ metrelik bir kilim.
Tüm yollarýn nereye, vardýðýný yazarým


Þimdi artýk tanýdýysanýz tanýdýnýz Onuncuköylü’yü !
Sosyal Medyada Paylaşın: