TAM DA VAZGEÇİYORKEN

Uzun bir þiir gibiydi kimimize hayat
Vakit harcanmamýþ, emekten yoksun, yalnýz baþýna
Tek özelliðiydi belki de uzun olmasý
Ne idüðü belirsiz þeyler kazanýrken þans eseri
Bizi belirleyen deðerleri kaybettik günden güne
Bir aðaçtan milyonlarca kibrit çýktý
Bir kibrit bütün ormaný yaktý
Ormanda tepiþirken irili ufaklý filler
Olan çimlere oldu, sesler kayboldu topraðýn içinde
Bir þeyi çok zorlamamak lazým belki de
Hayatýn zalim kurallarýndan yalnýzca biridir bu
Söylemek kolay tabii sana bana
Uymak zor, iradeye düþman olmak zor
Zora alýþmak zor olan, sabrýný almak yanýna
Beklemek...
Aradýðýn ne varsa zaman alýr sana ulaþmasý
Allah geciktirirse güzelleþtirirmiþ, bilmez misin?
En güzel þeyler çalar kapýný tam da vazgeçiyorken
Ýþin sýrrý budur üstat, çok zorlamamak
Ýnsan günden güne yavanlaþýyor
Hayat tekdüze çýkarlar yýðýný haline bürünüyor zalimce
Hedef çýkar, ama sokak çýkmaz
Labirenti çözmek zorlaþýyor geçip giden her saniye
Çocukluðundan aldýðý zevk þimdilerde yok insanýn
Anýlar yýllanýyor, yoruyor, aðlatýyor
Sendeliyor insan hem arkaya bakýp hem þimdide yürürken
Yürürken mi?
Aslýnda emeklerken...
Hýzlandýðýný zannedip yavaþlayanlarýn
Zenginleþtim derken azalýp bitenlerin
En büyük zararý kendilerine verenlerin dünyasý bu
Þimdiki insanlarý görünce anýlara daha bir sarýlýyor insan
Ben mi?
Ben vazgeçeli çok oldu
Ya da vazgeçtiðimi sanýp iradem tarafýndan rehin alýnalý
Nezarette on dokuzuncu yýlým
Doðdum, büyüdüm, ne yapsam çýkamadým
Sittin sene de çýkamayacaðým, anladým
En kötü gün bugünse bugün de vazgeçiyorum
Sosyal Medyada Paylaşın: