CUMA VAAZI
Bugün Cuma,
Camiye gitmek geldi içimden.
Çýktým yola erkenden.
Vaaz ediliyor,
Dinlemek gerek,
Büyük bir huþu ile.
Uzaklardan duyuluyor gür sesi
Avazý çýktýðý kadar baðýrýyor hoca efendi,
Esip gürlüyor yine,
Teknolojiden aldýðý yardýmla.
Efendimizden nasihat veriyor olmalý.
Kaçýrmamalýyým.
Dikkat kesiliyorum biraz,
Develeri iyi besleyin diyor,
Onlara iyi yedirin,
Suyunu eksik etmeyin,
Sýrtýna çok yük atmayýn,
Onlar da sizi yarý yolda komasýn diyor.
Allah Allah!
Deve mi kaldý bu asýrda?
Ne bilsin zavallý hoca efendi,
Var sanýyor.
Öyle yazýyor kutsal kitap,
Öyle öðretilmiþ,
Öyle anlatýlmýþ zamanýn trafiði.
Binek aracýymýþ o asýrda deve,
Biri söylese þu hoca efendiye,
Artýk devenin olmadýðýný.
Trafiðin deðiþtiðini,
Canlar yitirdiðimizi,
Her yýl binlerce!
Savaþlardaki kayýplardan da çok.
Bir esirler topluluðu var karþýsýnda,
Sus pus olmuþ bir cemaat.
Hoca efendiden bir nasihat, bin azar!
Cemaatten biri cesarete gelse,
Kalksa ayaða,
Deve beslemeyi anlatan hocaya,
Anlatsa þu trafiði.
Hatalý sollamayý,
Kýrmýzý ýþýðý,
Hýz limitini falan öðretse.
Trafik kurallarýna uymanýn,
Ýslamýn emri olduðunu,
Bir güzel anlatsa.
O da cemaatiyle paylaþsa.
Bir gün;
Konuþulur mu,
Ülkemin sorunlarý?
Tartýþýlýr mý
Ýslam dünyasýnýn sorunlarý?
Bütün camilerinde ülkemin.
Ýþte o zaman,
Kim tutar bu ülkeyi.
Haydi hayýrlýsý…
Ömer Adar-2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.