Oyun Bahçesi

OYUN BAHÇESÝ
Turunç çiçeklerinin kokusu gelince burnuma,
Çocukluðumun anýlarý beni alýr,
Oyun bahçesine götürür.
Anýlar sarýnca aklýmý.
Ýçime eski günler düþer.
Hani o mutluluðun bir pamuk þekerine saklandýðý.
Gözlerimin bir bilye camýnda parladýðý günlere.
Bahar rüzgarýnda havalanan uçurtma zamanýna.
Bahçede uç uç çiçeðinin üflediðim anýlarýma.
Büyümedim ,küçük bir kýz olurum bazen.
Annem "Benim küçüðü m diye " seviyor halâ.
Bir tek o aðlýyor benimle.
Aðlama anne, bak ben büyüdüm.
Ben anne oldum...
Senin gibi bende aðlýyorum evlat için.
Benide amcalar aðlatýyor.
Elimden umutlarýmý alýp.
Oyuncak olmayan evimi yýkýyor.
Üzülme annem bak ben büyüdüm
Teyze ler elimden elma þekerimi alýyor
Kendileri yiyor.
Annem sýkýldým ben bu hayat oyunundan.
Ben oyun bahçesine gidiyorum.
Oyuncaklarýmý kimseye vermeden mutlu olmak istiyorum.
Seçim Seziþ 23..03.2014.Ýstanbul.
Sosyal Medyada Paylaşın: