Ecel beni dar kabrime soksa da,
Bu, kullarýn deðiþmeyen gerçeði.
Deli gönlüm senin aþkýn koksa da,
Bu, kalbimin deðiþmeyen gerçeði.
Þüpheyi kuþkuyu içinden sil ki,
Sen oldun sevdiðim gönlümün ilki;
Her canlý ölümü tadacak bil ki,
Bu, Mevla’nýn deðiþmeyen gerçeði.
Acýma duygusu eksilmez kuldan,
Yorganý döþeði olsa da çuldan,
Þerefi aðýrdýr paradan puldan,
Bu, vicdanýn deðiþmeyen gerçeði.
Yýldýzlarý sistemine katar ya,
Sabah doðup, akþamlarý batar ya,
Gece bizi karanlýða atar ya,
Bu, Güneþ’in deðiþmeyen gerçeði.
Güz gelir aðaçlar yapraðý döker,
Þiddetli rüzgârlar çatýyý söker,
Daðlarýn baþýna boz bulut çöker,
Bu, doðanýn deðiþmeyen gerçeði.
Alptekin Yazar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.