ATEŞİN YAKTI BENİ
Duydu ayak sesini huzur kaçtý bu evden,
Gelmez çalmaz olaydýn bu kapýnýn zilini…
Duvar pencere bile aciz kaldý görevden,
Engellemek ne mümkün çatal zehir dilini…
Konu komþu rahatsýz arþa çýkan avazdan,
Ýçin magma kaynýyor yer gök yandý alazdan,
Yaka silkiyor herkes senin gibi aymazdan,
Sen nerede doldurdun þerle dolu pilini,
Nasýrlanmýþ kalbinde yer yok sevgi izine,
Dille kardýðýn çamur çýktý artýk dizine,
Nice tabip gezdirdim eremedim gizine,
Bilmem ki kim veriyor sana böyle tekmili…
Bir gün olsun hýrsýna vuramadýn zinciri,
Öfkene kurban ettin koca çuval inciri,
Sen geride býraktýn cazgýr kaba taciri,
Kötülükte en önde sallýyorsun mendili…
Cantekin der: býktýrdýn caným yaktý ateþin,
Nasýl bir mahlûkatsýn bulunmaz senin eþin,
Senden kaçýyor artýk annen baban kardeþin,
Sevdiðinin gözüne çekersin kýzgýn mili…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.