KENTLİM

Sen kentlim….
Hiç köy gördün mü hayatýnda?
Yaþadýn mý onlarla iç içe?
Ortak oldun mu dertlerine ?
Oysa……..
Sev beni diye yalvarýyorsun bana,
Görmüyor musun kýzým, taþralýyým ben.
Mutlu etmek isterken seni,
Acý tohumlarý ekebilirim, sevecen yüreðine.
Ojeli parmaklarýna yazýk olur,
Toprak çapalarsýn benimle.
Süs yapmaya vaktin olmaz,
Her gün baþka giyinmek yoktur burada.
Çakýldýr………
Taþtýr yolumuz,
Yürüyemezsin yüksek ökçeli pabuçlarla,
Günlerce uyuyamadýðýn olur,
Uyuyarak çalýþýrsýn tarlada.
Bak güzelim……..
Bak sevdalým…….
Belki sabaha gülerek uyanamayacaksýn,
‘’Merhaba ‘’ diyenlerin çok olmayacak.
Saat sesleri yerine, horoz sesleriyle uyanacaksýn,
Ahýra bitiþik kerpiçten bir evde.
Evimde ýþýk, su yoktur inan,
Bir gaz lambasý ýsýtýr odamý.
Pýnar köyün öbür ucundadýr,
Sýrtýnda bakraçla………
Gitmek zorunda kalýrsýn suyun baþýna.
Çilesi büyüktür bu köyün,
Toprak kadar, taþ kadar.
Sabýr taþý olmalýsýn köy meydanýnda,
Ecel gelip de alana kadar.
Ýþte böyledir köy kadýnlarý,
Anladýn mý nasýldýr taþra hayatý
Gelmek istiyordun, sevilmek bana
Geliyor musun güzelim…..
Yolum uzun, vaktim az.
Karartma sakýn düþüncelerini,
Böyledir diye korkma köy yaþantýsýndan,
Gelirsen karým olursun oralarda,
Boy boy çocuklarým ana derler sana.
Rahat yüzü pek görmezsin ama,
Mutluluk garantisi basýyorum ,
YARINLARINA…..


Sosyal Medyada Paylaşın: