Ey canan, sýðýnmýþsýn sebepsiz sükunete! Canan cana küsmüþ de, canýn haberi mi yok? Gelmiyorsun yar ile kalp kalbe muhabbete; Kuma gömdün kendini, çölün üzeri mi yok?
Ey canan toplamýþsýn çevrene güruhlarý Ölüme mi terk ettin yüreði mecruhlarý Ayrýlýðýn korkusu sarmýþ bütün ruhlarý Kalpleri koruyacak aþkýn neferi mi yok?
Baþýmýzda toplanmýþ ayrýlýk bulutlarý Dumanlarla kaplanmýþ hayatýn somutlarý Kalbe saplanan sözler yok eder umutlarý O umutsuz gönlünde gönlümün yeri mi yok?
Hani sabredecektik, ne kadar kalsak aciz Ýki kalp arasýnda olmayacak hiçbir giz Can yaksa da doðruyu söyleyecektik ya biz Söz verir unutursun, kalbin ezberi mi yok?
Coþari uzaklardan yari koruyamazsýn Kalp isyanda, meçhule aþký sürüyemezsin Düþsen kalkamýyorsun, kalksan yürüyemezsin Yollar yare varmýyor, dizlerin feri mi yok?
01.02.2020/Samsun
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.