Sonunda anladým Ýnsan ta kendisi þeytanýn Karmaþýk bir sürecin yamacýndayken Nefsim kulaklarýma öfke fýsýldýyor Sorgusuz aklým karýþýyor birden Elimde olmaksýzýn Ve peþinen sorguluyorum korkularýmý Hangi daðýn etekleri daha barýþçýl, Hangi ova anlar beni, En tarafsýz olaný hangi deniz, Hepimiz, ne kadar insanýz ki biz?
Kendi adýma konuþmam gerekirse Tereddütsüz içim yanmalý bir masumun ölümüne Dürüstlüðe þapka çýkarmalýyým Emeðin önünde saygýyla eðilmeliyim Öðretmeliyim herkese ayrýmcýlýk ne denli acýmasýz Sevmeliyim kuþu, aðacý, taþý, topraðý ve insaný Kucaklamalýyým herkesi gönlümce Her þeyin ötesinde ve çýkarsýz. Sosyal Medyada Paylaşın:
Ersin KURT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.