Bir gemi, kimbilir hangi limandan.. Uzakta, ufukta bir nokta kadar Güneþ ardýnda alev topu gibi Yükseliyor yavaþça, Bir ses, vapur düdüðünü andýran Ýçimdeki özlemi yeniden uyandýran Kimbilir o gemiden geliyor bu ses, Kimbilir belki de uzaktaki bir vapurdan. Beni kendime tanýtan gölgem, Uzunca simsiyah uzanýyor yere Ne kadar da hüzünlü yükselen güneþ bile Ýsmine gök diyorlar bu maviliðin, Ben huzur diyorum inanmýyorlar. Gemi yaklaþýyor limana, bana Ah bu deniz, bu gök, Bu mavilik, siyah gölgeme inat. Bu tuzlu deniz kokusu, Beni birden uyandýrýyor. Ah o yaklaþan gemi, Duruyor, alýyor beni, Maviliklere götürüyor. Þimdi her yer mavi.. Adýna deniz diyorlar, Ben huzur diyorum inanmýyorlar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Elif Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.