Bir garip yalnýzlýktý bu. Sarýldým yalnýzlýðýma Koyun koyuna yatýyoruz artýk. Karanlýktaki gölgeler kadar karanlýk Sönen bir yýldýz kadar belirsizim. Bu zifiri karanlýkta Beni býrakýp nereye gitti uykularým? Duygularýma zincir Düþlerime kelepçe vurarak Mahkûm olmuþ bedenim. Esir düþtüm kendime... Korkak bakýyor gözlerim Aðlamaya bile cesaretim yok. Bir de özgür sanýrdým kendimi. Nasýl bir özgürlüktü benimkisi.
Yüreðime çiviler çakýp asmýþlar sanki Caným yanýyor her kýpýrdadýðýmda.. Kelimeler dilime yapýþmýþ Dudaklarýmý kýpýrdatamýyorum. Aðlamaya hiç bu kadar yakýn olmamýþtým. Utandým da kendimden, Biliyor musun? Kýr zincirleri Çöz halkalarý at hepsini yerlere Ah keþke,bu kadar kolay olsaydý..! Gündüz YAVUZ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
pomborya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.