Ben vardým hep, Siz yokken de vardým Hep vardým ben Þehirler kurulmazdan önce Telefon kulübesiydim Cep aynasýydým cam daha bulunmamýþken Nedense yüzeysel yaþýyorken En anlamlý kavgalarýmý bile Bilmiyorum hangi hakla Baþkaldýrýnýn çocukluðuna indim En akýllýsýydým delilerin, Karanlýða fener tutan bir bekçi... Tüfekçiydim yenilmezler ordusunda, Savaþ meydanlarýnda Top atsalar yýkýlmaz bir devdim
Varlýðým silinmek üzereyken Yoklama defterlerinden Ta ötelerden adýmý tamlamaya geldi Oylumlu bir yaðmur Kendim dahil Dünyalarcasýna nefret ederken her þeyden, Giderayak, Hiç deðilse suyu bari sevdim.
Baþkaca, Üstelik sarhoþ bile deðilken Yýldýztepe sýrtlarýnda Neredeyse aklýmý tümden yitiriyorken Az kullanýlmýþ göðü sattýlar bana Sevinçten delirdi gönlümün çilekeþ mavnalarý Parladý renkleri solgun elbiselerimin Taparmýþçasýna sözümü dinledi herkes Þuursuzca kollarýmda büyüdü travmalar Fikirlerimin odalarý deðerleniverdi birden Artýk her yerin en zengini bendim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ersin KURT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.