Cahil kalplere nifak tohumu eken þeytan; Kendi þeytanlarýnla coþtukça coþuyorsun. Duygusalý oynayýp gözyaþý döken þeytan; Gizli hayal peþinde koþtukça koþuyorsun.
Satýlmýþ yüreklere neþeyle gelen þeytan; Ýnsanlýðýn baþýna bela edilen þeytan; Mazlum inlemesine sinsice gülen þeytan; Bilmelisin haddini aþtýkça aþýyorsun.
Doðrularý yanlýþa iten kaydýraksýn sen! Cehenneme layýksýn Hakk’ýna ýraksýn sen! Ustayým diyorsun ya hala bir çýraksýn sen! Sanma ki hatalarla piþtikçe piþiyorsun.
Adem ile Havayý cennetten kovduran sen! Zalimden yana olup, mazlumu dövdüren sen! Kalbi kandýrmak için yalaný sevdiren sen! Ýçin dýþýn bir deðil þiþtikçe þiþiyorsun.
Millet aðacýndasýn, bindiðin dalý kesme; Bir gün nefes kesilir, fýrtýna olup esme; Seni uyaranlarý düþman belleyip küsme; Gördüm ki doðru yoldan þaþtýkça þaþýyorsun.
Güçlülerden yanadýr yazdýrdýðýn mevzuat; Coþari der; þeytana uyandadýr kabahat.; “Söz konusu vatansa gerisi teferruat!” Kendi kuyuna kendin düþtükçe düþüyorsun.
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.