Diyar - ı Aşk
"Gittiðim gün Kaybettiðim
Sevdanýn derinliklerini, sakladýðým taþlarýn altýndan
çýkarmaya geldim"
Kaþlarýma rüzgar deðse içim titrerdi
dolaþýrken etrafýnda...
ahþap evin, yüreðimde çiçek açardý.
Ayaklarýma toprak deðse içime aþk dolardý.
Aklýma gem vurdu kapýnýn gýcýrtýsý
ve ben yaban eller diyarýnda
Býraktým kendimi mazinin kollarýna
Zamanýnda Ay ýþýðýnda gölgemi görmüþtüm fýrtýnalý gecede...
Yaþadýðým ilk çýrpýnýþlarýn basamaðýnda
baþ kaldýrdýðým istasyonumda,
deniz dalgasý misali, salýndýðým salýncaðýmda
Asrýn mandal çekilmiþ kapý sürgüsü devrinde,
kimsesiz ve yoksula arka çýkýlan evrede,
kimsesiz ve yoksula, ne kilit vardý ne de kelepçe.
Ben uzaklarda özümün deðiþtiðini zannederken,
kimse parmak izlerimde, nasýrlaþan Anadolu’nun
izlerini silemez di.
Buralarda zaman geçerde, geçer de korkardým
Unutulmaya, kaybolmaya
Kimse tanýmaz sanýrdým onca yýl sonra
oysa tanýyor toprak, tanýyor yel
Tanýyor ruhu seni, bu yerlerin.
Bak, yine, yine gem vurdu kapý gýcýrtýsý,
yanýp yanýp tutuþurken... bak
yine gem vurdu kapýnýn gýcýrtýsý kulaðýma.
Yaþadýðýn uzaklarda direnirsin,
Direnirsin kendine sadýk kalmaya, Ölmeden vatana kavuþmaya.
Yaðmuru unutursun, Ruhunu susturursun,
Rüzgara tutulursun
Faydasýz, savrulursun yine mesken tuttuðun uzaklara.
Sonra terk edilmiþ saraylarda, baðrýna basarsýn, yosun kaplamýþ kerpiçleri
yosuna yenik düþmüþ, yýkýlmaya yüz tutmuþ
Desen örmüþ o duvarlarý izlersin aynalardaç
Yine gem vurdu kapý gýcýrtýsý duyuyormusun
Mutluyum
Ben evet ben bugün burdayým
yürüyorum özümün beni çaðýrdýðý topraklarda
Yürüyorum yapraklarla dolu
patika yollarýnda.
Hanife Bayazýt
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.