Biz görelim diye sen uyumuyorsun Uykun gelse de hiç uyumuyorsun Hep bekliyorsun bizi sabahlara kadar Bekliyorsun Uyusun diye insanlar Ne aþýklarýn dert babasý oldun Dinledin çaresizleri Sabýr taþý oldun onlara Çatlamadýn Hep nöbettesin Bu gün yine nöbettesin Hep gözlemektesin geleceklerin yolunu Dinliyorsun son seslerine kadar gidenlerin ayak seslerini Bilmem mi seni Vefaný anlamam mý Tanýmam mý sevginin büyüklüðünü Neler gördüðünü de bilirim Nelere þahit olduðunu Bilmem mi Sen ve kaldýrýmlar Ýki dostsunuz sabaha kadar Gecelerin tanýðýsýnýz Kayýtlarýnýzda saklýdýr yaþananlar Anlatamýyorsunuz Az mý aðladýlar yaslanýp duvarlara Az mý kim vurduya gitti insanlar Delil aradýlar Tanýk aradýlar Ama sana sormadýlar Seni görmediler bile Sen hiç mi yorulmazsýn Hiç mi dinlenmezsin Hiç tatil yapmazsýn Her gün 20: 07 nöbeti senin Ben seni bilirim Bilmeyenler bilmez Az sabahlamadým Sana sýðýnarak Korudun beni ýþýðýnla Isýnmaya çalýþtým soðuk kýþ günlerinde yansýmanla Her kes sana sokak lambasý diyor Varsýn desinler Bilmezler ki sen herkesin dostusun Herkesin arkadaþý
Sinan Karakaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
SinanKARAKAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.