Tek mevsim yaþar madenci Sonbahardan baþkasýna yabancý Güz güneþi gibi Don bakar adama Yer altýna iner beyaz Yer üstüne çýkar zenci Yine de sevinir madenci Her gördüðünde göðü mavi Lakin sevgisi gözükmez Karadýr dudaðý madencinin
Madenci evi yas mahallesindedir Sonbahar hüznü yaþanýr daim Sarý benizlidir madenci karýsý Oðlu, kýzý… güz gülleri gibi sarý Öylesine naif, kýrýlgan Bilirler sonbahar yapraðýdýr madenci Muhalif esince rüzgâr Ýlk o düþer
Bu yüzden mi bilinmez Madenci çocuðunun nabzý farklý atar Kaygýyla dokunur Telefon tuþuna kapý ziline Ýlk sual þudur daim: “Eve döndü mü babam!”
“Sonbahar rüzgârlarý esti oðul Soma Madenlerinde yine ah! Düþtü birçok yaprakla baban Hepsi de kuru yapraktý zaten.”
M.Talât Uzunyaylalý
Not: Bu þiiri 13 Mayýs 2014’te Türkiye’nin Manisa ilinin Soma ilçesindeki kömür madeninde çýkan yangýn nedeniyle þehit olan 301 madencinin vefatý üzerine yazmýþtým. Bir kitap arasýnda kalmýþ þiir. Hoþgörünüzle paylaþmak istedim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
M.Talat Uzunyaylalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.