2. Perde Ölüm rabıtası
Mezar taþýnýn soðuk yüzü!
Ýnsaný hayata küstürüyor…
Kabir kapýsýna baðlý ruh virajýnda, ömrüm çürüyor!
Zeminin soðuk teni cesedimi kemirirken…
Bir yandan toprak yiyor, yürek hoplatan zakkum bahçesinde; diðer yandan mezar taþým baþýmý okþuyor.
Heyhat, bir melek çekiþtirirken kolumdan diðer melek hesap soruyor!
Meskenin kaskatý havasý! Har içirip kan kusturuyor!
Zebanilere küstüm yüzüm de asýk. Cehennem zorbalarý býrakýn geliyorum. Zalim nesir! Yolumu kesiyor..! Kýmýldayamýyorum.
Þu.. Ebedi hayatýn iki boyutlu yörüngesinde, yolumu kaybediyorum.
Çýkmaz sokaklarýn ortasýndayým!
Her dehliz bir çukura çýkýyor.
Günaha batmýþým ah ki ah haykýramýyorum…
Zebani!
Beni asýl mekanýma götür.
Kötürüm bacak ile yürüyemiyorum, topal ayakla da sürünemiyorum. .
Yazýk geçmiþi de silemiyorum. Kurtlanmýþ bedenime de dönemiyorum.
Galiba bekleyeceðim uzun upuzun bir yolda sürüneceðim.
Nerde kaldýn ey sevgili senin þefaatine eriþeceðim.
Ýnþallah cc.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.