DAĞLARA

Aþký, sevgiliyi kenara koydum
Bu gece baþýmý vurdum daðlara.
Gabar’ýn Cudi’nin gözünü oydum
Alçaðý, kaçaðý sordum daðlara.

Dolanýr dibimde üç-beþ serseri
Bilmezler kanýmla yazdým kaderi
Alp Arslan, Cengiz Han, Fatih’ten beri
Asýrlarca mekan kurdum daðlara.

Çamurum daðlarda piþtiði zaman
Kýratlar þahlanýp, coþtuðu zaman
Yurduma kuraklýk düþtüðü zaman
Daðlarýn baðrýný, yardým Dað’lara.

Süphan’da bir çakal, yuva eþiyor
Aðrý’nýn baðrýný karga deþiyor
Duydum ki Erciyes, esip üþüyor
Çýkardým kalbimi, sardým daðlara.

Konduðum daðlara huzur dolunca
Korku dikenleri tek tek solunca
Karný doyan mel’un, asi olunca
Ýmanla örülmüþ, surdum daðlara.

Kaçkar’da bir tipi esti dediler
Köroðlu daðlara küstü dediler
Cilo’yu düþmanlar bastý dediler
Yalýn ayak koþtum, vardým daðlara.

Bre zalim gel de, görem gölgeni,
Çoðu gölgelerin, bozulmuþ geni
Ýsrafil ovada ararken beni
Mahþeri haykýran sûrdum daðlara.

Anladým nazlý yar, kenar(a) koyulmaz
Anaya, vatana, yare doyulmaz
Daðlarýma olan, sevdam sayýlmaz
Mecnun kaçtýðýnda, yardým daðlara.


N.KARALÝOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: