Alev almýþ yürekleri takmayýp,
Yüzsüz yüzsüz kahkahayý atýyor.
Analarýn gözyaþýna bakmayýp,
Sap samaný birbirine katýyor.
Ar damarý çatlamýþ ya bu zatýn,
Ýster kesin, ister lafý uzatýn,
Ýsterseniz yaramýza tuz atýn,
Küstahlýðý gözümüze batýyor.
Olan biten gitse bile aðrýna,
Çamur atar deðiþmeyen doðruna,
Lüks içinde yaþamanýn uðruna,
Ne var ne yok el altýndan satýyor.
Baðrý yanýk karalarý baðlarken,
Öksüz, yetim ciðerleri daðlarken,
Ana baba evladýna aðlarken,
Düþmanlara göstermelik çatýyor.
Ekmeðini bal kaymaða bandýrýp,
Cahilleri masallarla kandýrýp,
Ehliyetsiz sürücüyü andýrýp,
Söz söylerken iþkembeden atýyor.
Alptekin Yazar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.