Vuslat... Ah aþk vuslat... Sen bana ben sana vuslat... Kader,ölüm,yaþamak Seni yaþamak... Bir gün gidecektin...Gittin Ömür dayanmaz...Günler yetmez... Kimse beni anlamaz... Çeken de anlamaz ... Günler aylarý,aylar dünyayý kovalasa Sen yine dönmezsin... Ben artýk feleðin suyundan içtim... Ölüm deðil istediðim... Seninle ölmek... Yalnýz baþýma yürümekten sýkýldým... Senin ellerin,beni hep ama hep mutlu kýlardý... Ama þimdi... Sen gittin Yoksun ne kokun ne adýn ne bedenin Sen yoksun Bir masal gibi Bir rüya gibi yoksun Hemde birden gidenlerdensin... Ýhtimal yok dönmene... Hata ya bende... Ya seni sevmekte... Ya da durduðum bu acýmasýz þehirde... Ýmkansýzý istemiyorum senden... Sana "Gitme" demiyorum... Ne olur gitme... Ve ben masada boþ kaðýda seni yazmayý tercih ettim... Bu sefer yazdým...Ama yazý senin gitmenle silinmiþti... Komik bir masal gibi ama sevmek þakasý olmayan... Belki hayat karartan... Belki seni bulan bir þeydir... Seni sevmek Bir filmin sonu gibidir... Ya sevinirsin ya üzülür... Üzgünüm... Alper Halaçoðlu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Alper Halaçoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.