Bizim Bozeşşek !

Bizim Bozeþþek!


Bizim köyde inadýyla meþhurdu,
Haymana’ya damat gitti bozeþþek..
Çiftesiyle yere sererdi kurdu,
Kangallardan daha itti bozeþþek...

Katýrlara, beygirlere çatardý,
Yaylaya girerken nara atardý,
Yükü aðýr gelse, suya yatardý,
Unumuzu hamur etti bozeþþek...

’Deh’ dedin mi arkasýna bakmazdý,
Kafasý eserse yokuþ çýkmazdý,
Hele beni çocuk diye takmazdý,
Bize sabrý tez öðretti bozeþþek...

Aladað’a kestirmeden giderdi,
Çobanlarýn dostu, davar güderdi,
Kötü niyetliyi takip ederdi,
Her zaman imdada yetti bozeþþek..

Elin ahýrýna dalardý bazen,
Karpuz kabuðunu yalardý bazen,
Amcam saçlarýný yolardý bazen,
Firarda çok nal eskitti bozeþþek...

Dedemin yanýnda uslu, sakindi,
Belki de ak sakalýndan çekindi,
En sevdiði zahra yeþil ekindi,
Samana hep yüz ekþitti bozeþþek..

Yularýný, semerini sevmezdi,
Sen çatlasan, patlasan da evmezdi,
Heyhat, þaha kalksa kimse övmezdi,
Masallarda kaldý, yitti bozeþþek...

Servet Yüksel
Sosyal Medyada Paylaşın: