hayaller kuruyorduk mutluca düþler görüyorduk umutluca yaðmuru mercan olan bir buluttuk yoksulluðumuzun üstünde simurg misali
bir gün yok oldu hayallerimiz dönüþtü kâbusa düþlerimiz daðýldý bulutumuz mercan deðil gülle yaðdý baþýmýza
derler ya, “anka kuþu doðar küllerinden…” aþacaðýz yakýndýr, uçsuz bucaksýz yedi vadiyi
nefs/imizi aþk/ýmýzý cehalet/imizi inaçsýz/lýðýmýzý yalnýz/lýðýmýzý umutsuz/luðumuzu ben/liðimizi ve uyanacaðýz sessiz ve soðuk uykumuzdan buluþacaðýz kendimizle yeþerteceðiz yeni umutlar doðacaðýz küllerimizden yeniden iþte o gün tutacak sizi simurg’un ahý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Birsen İNAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.