Haddini Bilmez

HADDÝNÝ BÝLMEZ
Toplumda oturuyor, sözünü bilmez
Bakýþlarý insana, hiç güven vermez
Yalancýnýn biri o, topluma girmez
Gözü yukarýlarda, haddini bilmez

Haline bakmaz, kendini bir þey sanýr
Bir tek ben bilirim der, her þeye kanýr
Varsa edebi arý, bir gün utanýr
Gözü yukarýlarda, haddini bilmez

Yaþlýya saygýsý yok, bir selam vermez
Sözüne güvenirsin, sözünde durmaz
Deðer verirsin ona, haddini bilmez
Gözü yukarýlarda, haddini bilmez

Kendisi ukaladýr, kimseyi görmez
Saygýsýz biridir o, kýymet hiç bilmez
Merhaba dersin ona, yüzüne gülmez
Gözü yukarýlarda, haddini bilmez

Topluma girince, saygý nedir bilmez
Hazýr para yer, otobüslere binmez
Kendini zengin sayar, hiç açýk vermez
Gözü yukarýlarda, haddini bilmez

Oturur bir yere, etrafýna bakmaz
Saygýsýzýn biridir, kimseyi takmaz
Yaþlý biri gelince, ayaða kalkmaz
Gözü yukarýlarda, haddini bilmez

Selam verirsen ona, eyvallah demez
Daima günah iþler, sevaba girmez
Saygýsýz biridir o, saygýyý bilmez
Gözü yukarýlarda, hâddini bilmez

Gururumdur, hep beni ayakta tutan
Memleket hali bilmez, sýrtüstü yatan
Nasýl yetiþmiþ bunlar, utan ha utan
Gözü yukarýlarda, haddini bilmez

Midayet ‘im bu kadar, anlatmak yeter
Yeþermemiþ baðlarda, bülbül mü öter
Düzen deðiþmez böyle, seneler biter
Gözü yukarýlarda, haddini bilmez
(0319) Temmuz 1990
Þair Midayet Kara







Sosyal Medyada Paylaşın: