.Huzurumuz kalmadý,hergün yeni felaket.
Mutluluk þiirleri,yazmaz oldu kalemler.
Düzenimiz bozuldu ,her gün yeni bir afet
Canýmý çok yakýyor þehitler ve ölümler.
Haz almýyoruz artýk,yediðimiz ekmekten.
Ýnsanlar zevk alýyor ocaklarý yýkmaktan
Bombalarý gönderip çoluk çocuk yakmaktan.
Bütün dünyayý sardý,çeþit çeþit elemler.
Depreþiyor dünyamýz,yerinde duramýyor.
Ýnsanlar can derdinde ekmek su aramýyor.
Bunlarýn sebebini, kimseye soramýyor.
Ancak Rabbimiz bilir, aciz kalmýþ alimler.
Gün daðlarý aþýp da,karanlýklar basarken,
Deprem korkusu ile,tereddütle yaþarken,
Ne oluyor evrende,mutluluða koþarken,
Seyrederiz gerçekten,çok korkulu filimlar.
Bu geçici dünyada ,zengin olmak isterler.
Týka basa yemekten,her gün patlar astarlar.
Ayný yere gidecek, fakirler ve sýtarlar.
Nerde kaldý yaptýðýn,kibirler ve çalýmlar.
Bazý imansýzlarýn, sanki yüreði taþtan
Anlamýyor hainler,gözlerden akan yaþtan.
Karadan ve havadan vuruyor yenibaþtan.
Yurdumuza göz diker , acýmasýz zalimler.
Arkadan hançerleyen,sonunda iflah olmaz.
Dibi delik kovaya, yaðmur sularý dolmaz.
Masum ve gariplerin,ahlarý yerde kalmaz.
Yol gösterir bizlere, kuran’da ki ilimler.
ÜLKÜ AHISKA