Sen avutulmuþ bir hüznün belki de son demisin. Demin aðlamaya hazýrlanýrken þimdi tebessüm eden yüzümsün.
Sefil bir yalnýzlýða büründüm. Yalnýzlýðýmý, yalnýz ben býlýyorum. Fark edilmiyorum bu kalabalýk þehirde Silik bir yüz, Uzaktan tanýdýk býr simayým sadece.
Yorgun sokaklarýn alýngan kaldýrýmlarýnda çizgilere basmadan yürüyorum. Kaldýrýmlar bile kaldýrmýyor artýk bu fikri. Düþüncelerimi evlatlýk vermek istiyorum.
Bir baþýmayým bak yine! Kendimle hesaplaþýyorum. Hiç ses etmeden, Kimseye belli etmeden Usulca akýp gidiyorum bak yine kendimden ...
Þiir : SALÝH YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın:
Salih Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.