Kervenlar gelip geçiyor kervanlar, sýrtlarý yüklü sepet,
Dað bayýr dolaþýr merkeple develer, köy köy kent kent,
O yüklerki kimi an hafif olsada, bazende aðýr bir külfet,
Bir tarafý huzur sevinç sevgi, öbürü hüzün ve husumet,
Bu ne hazýmsýzlýk, bu nasýl haset, neden bunca cehalet .
Niye duygular körleþmiþ insanlýk yitirilmiþ, bumu adalet,
Adamýna göre muamele sevkât adamýna göre çileli eziyet,
Kervanlar savrulmuþ kalmýþ çöllerde, beklemekteler medet !
Kervenlar gelip geçiyor iki heybesi, binbir çeþitlerle dolu,
Biri günah zulüm kan iþkence yýðýlý, öbürüyse hakkýn yolu,
Söyle þimdi eey ! insanoðlu, senmi doldurdun bütün bunu,
Kalleþlik kandýrma aldatma kýyýlmayý, kim etti bunca oyunu,
Çalkalanýp durur dünya, bitirmiþler insanlýðýn tüm umudunu,
Sabredip bekler dururuz, acep nasýl bitecek bunlarýn O sonu,
Nefret serptiler tohum yerine tarlalara , hýrslala doldu koynu,
Kervanlar yapayalnýz ýssýz köþelerde, iplerle sarýlmýþ boyunu !
Kervenlarda gitti, bir gün kaldý artýk yaþanacak yalnýz bir gün,
Gündüzü aydýnlýk hoþ, huzur ve mutlu bir yaþam onunla öðün,
Gecesi zifiri karanlýk, hüsran ve birde periþanlýk sonrasý hüzün,
Akþamýnda ak dedin sabahýndaysa kara, inan anlaþýlmaz sözün,
Gündüz belli gecesi belli, bilmem halâ görmezmi körlesen gözün,
Herkeslerde bahar yaz özlemi, oysa sen tutdurursun illede güzün,
Umudumuz açýlsýnda O gönül gözleri, gün olup doðruyu bulsun özün,
Kervanlar mahsun dargýn kýzgýn, kervanlarýn gözü yaþ kaplý üzgün !
Evet dostlar
Kervanlarýnýzýn yükü hep sevinç sevgi,
aydýnlýk hoþnutluk, huzur ve mutluluk olsun,
Yüreðinizden sevgi hiç eksik olmasýn eksilmesin,
Gününüz hep neþeli geçsin aydýn ve aydýnlýk olsun,
Gecenizde ise ýþýðýnýz hep yansýn asla hiç sönmesin,
Ve siz siz olun ne olur aman O Kervanlarý üzmeyin sakýn !
Sevgiyle kalýn, mutlu kalýn, ÞiiR`le kalýn,
HOÞÇAKALIN !
Yazan : G i Z E M L i K A R T A L
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.