zarfýna inanmayan bir mektuptum ben aslýnda
pulsuz bir dilekçeydim
ipsiz bir uçurtmaya özenen
hiç okunmamýþ olmakla
hiç gönderilmemiþ olmak arasýnda gidip gelen
gül kokulu bir mektuptum
beni gör isterdim
acýlý bir türkünün en yürüyücü dizesinde
ey
saçýmýn perçeminden düþen hüzzam damlasý
þimdi bil isterdim
yanýnda olamayýþýmýn sebebini
ama baþkasýnda
kendini görmek gibi
Saçma sapan bir yalana
inanmak istemektir bazen yaþamak
ki ben
yokluðun
ki ben
gereksiz anlam yüklemelerin
ki ben
devrik cümlelerin
bil ki
taa kendisiyim
gelincik tarlalarýnda koþmaktý
çocukluðumun en güzel yaný
yazýk ki
bir gelinciðe göre
kýsa sürüyor her iklim
hangi þey
bir gelinciðin ömründen uzun olabilir ki
o gün düþüp
alnýmdan boynuma damlayan kandan sebep sanýyordum
boynumun kokusunu
ki ben
annemden çaldýðýmý sanmýþtým hep bunu
o kokunun
böyle kötü olduðunu
yüreðimin iklimi
kuruduðunda öðrendim
çünkü
bir yalana ait olmak kadar yeðnidir
bir kokuya sýðýnmak
o kokudan iðrenmek kadar
o kokuya yakýn olmak
ve yenik düþmek
ince bir baþ aðrýsýna
Bundan sebep
her yere taþýyorum iþte çocukluðumu
iþte sýrf bu yüzdendir sana yenik düþmem
sana yenilmem bu yüzdendir
bunu
dizlerimin kanamasýndan öðrendim her defasýnda
rüzgarlara koynumu kapatmam
bu yüzden
uzak olmak istemem
bu yüzden
varsýn
alev alsýn
ellerimle kocaman bir orman
kuþlar
börtü
böcek
evsiz kalsýn
gökyüzü yarýlsýn yani
yazýlsýn bir kenara
bu þiirden seni çýkarýnca
sadece ben kalýyorum geriye
ikinin biri kalýyor
yangýnlar kalýyor
yýkýmlar
bir de gelincik tarlasý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.