Üç beþ genç toplanmýþlar, umutlarý þiþede; Ýnfilak etmek için ateþler fitilini. Hepsi dünyaya küskün en kuytu bir köþede; Kendisi yaratýyor kendinin katilini.
Kararan gelecek mi, tükenen umutlar mý? Zehirli hançer gibi kafatasýný delen! Rotasýz rüzgarlara kapýlan bulutlar mý? Beyinsel kaçýþlarýn üzerinden yükselen!
Kara dumanlý perde kaplayýnca gözünü, Bu amansýz savaþý artýk sonlatacaktý. Titrek bir ölüm kesti birdenbire sözünü; Piþmanlýk dilindeydi, çok þey anlatacaktý…
Kesik kesik soluyor tükenirken bedeni; “Uçacaksýn” diyorlar, halt karýþtýrýr diyen! Toplum mu, kendisi mi tükeniþin nedeni? Çok genç var, bir yerlerde akciðerini yiyen!
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.