Hep seviyorum dersin bilmem kaçýncý defa Bir gün çýkýp gelmeye çaren yok mu sevdiðim Yýllardýr çektirirsin bitip tükenmez cefa Yüreðinde aþk diye, yaran yok mu sevdiðim
Gurbet diye koþtun, ne olduðunu bilmeden Kaçar gibi gidersin, gözyaþýný silmeden Bu nasýl aþk, sevgidir unutursun ölmeden Aþk, sevda hesabýný soran yok mu sevdiðim
Terk edip gidiþinle, zehir ettin aþlarý Bitirdin hayalleri, kâbus ettin düþleri Bir mendille koþarak silmeye bu yaþlarý Tren, vapur, uçakla aran yok mu sevdiðim
Hep döneceðim dedin neden niye gelmedin Bir gün kapýmý çalýp þu yüzüme gülmedin Aylarca bekledim de mektup bile salmadýn Bir kalemle bir kâðýt veren yok mu sevdiðim
Merhameti çürütüp, vicdansýzlýðý kurdun Vicdanlarý katlettin insanlýðýmý vurdun Köþe bucak kaçarsýn þimdi nereye vardýn Senide yüreðinden vuran yok mu sevdiðim
Necati’yi býraktýn çaresiz dertle, gama Siyah beyaz resimler gönlüme olur yama Belki yaþama küstüm, belki gönülde sana Sana haykýrýþýmý, gören yok mu sevdiðim
Necati KEÇELÝ ÝZMÝR Sosyal Medyada Paylaşın:
Necatik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.