Sýzlanýp durma öyle bahtým gülmedi diye Dikeninden çekinen gülü koklar mý gönlüm ? Boþuna üzülürsün çilem dolmadý diye Düþecek yaprak dalda bir an bekler mi gönlüm ?
Yandýkça piþeceksin, aþk ateþi közlüdür Senin kör zannettiðin belki gönül gözlüdür Unutma ; hazineler virânede gizlidir Yaradan’ýný bilen akýl tekler mi gönlüm ?
Kötülüðe kötülük acizlerin iþidir Kin peþinde koþanlar firavun’un eþidir Eyübü düþünsene, sanki sabýr taþýdýr Gönül ehli olmayan sýrrýn saklar mý gönlüm ?
Tereddüt etme asla aþkýn gücünden yana Yunus gibi âlemi þýðdýr þuncacýk cana Kimleri almamýþ ki dergâhýna Mevlânâ Bataklýðýn sularý, insan paklar mý gönlüm ?
Yüreðine saplanan çalýlarý lâle et Aðla, gözünde yaþý kendine nevâle et Hoþ gör yaradýlaný, Rabbine havale et Dünya ebedi olsa, ölüm yoklar mý gönlüm ?
Sevilip sevmek varken, gözleri kan bürüyor Aðýr bir imtihan bu, zulüm hüküm sürüyor Þükreyle ! Mevla’m derdi sevdiðine veriyor Taþýnmayacak yükü sana yükler mi gönlüm ? Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadir GÜVEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.