TURUNCU SOĞUK

Hiç biz olamadýk bunu biliyorum.
Ama biz hiç de olamýyoruz.
Ne oldu diye sormuyorsun,
Hiç diye susamýyorum.
Konuþmak bir yana,
Susmayý bile özlüyorum.

Gökyüzüne saf saf bakarak,
Seni hayal de edemiyorum.
Ýnsan kaybettiðine üzülür de,
Kaybedecek bir sen varken,
Ve seni de kaybetmiþken,
Sadece üzülmek yetmiyor,
Zamanla tükeniyorum.

Aðaçlar biz el ele yürüyelim diye,
Büyümüyorlar evet görüyorum.
Ama öyle olduðunu bir ben düþünmeseydim de,
Sen de azýcýk hayal etseydin.
Belki bi kýpraþma olurdu yüreðinde.
Belki bu kadar da zorlanmazdýn,
Beni biraz olsun sevmede.

Ben rüzgârýn saçýna deðeceði her aný kovaladým.
Serin gölgelerde olabileceðin her imkâný sundum sana.
Biliyorum ben de biraz zor adamým.
Ama elinden gelen her þeyi yapan bu adama,
Bir þans vermemek ne madamým?

Sanki yaðmur altýnda yalnýz bir gemideyim.
Üþüyorum soðuktan mý yalnýzlýktan mý?,
Zamaný bile donmuþ sanmaktan mý?,
Ya da içimin tükenmiþliðinden mi?,
Anlamýný henüz bilemiyorum.
Sence bu gerçek bir sevgi mi?

Bir sokak lambasý ýþýðýnda,
Iþýklý kar yaðýþý görüyorum.
O beyazlýðý aldýðý turunculuða,
Turunculuðu da sýcaða yoruyorum.
Kafam o kadar allak bullak ki:
Yüreðimin acýsý beynime vuruyor,
Ve beynimdeki acý mantýðýmý yoruyor.
Ben her þeyden vazgeçiyorum da,
Bir senden vazgeçemiyorum.
Ve ruhum acýyor.
Ve seni öylece seviyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: