yüzüm kararmýþtý aynada gülümseyen kömürcü köstebek eðip denizin salkýmýný yýkamaya devam etti yüzünü
ne balýklar geçti aramýzdan ne ayrýlýklar kör ýþýðý ile fenerini yanaþtýrdý bir yolcu dedi veda ettim gün ýþýðýnýn aþkýna yorgun uykularýn girdabýndan girip düþüverdim birdenbire karanlýðýna
yalnýzlýk kalanlarýn tek baþýna oynadýðý ilk sual korkuyor olmalýsýn bilmiyorsan eðer aniden uyandýðýn mavilikleri unut ýssýzlýða sýzan hayalimizi sev
düþlerimi bozup kumsallara uzandým iki yaralý gemi boðulan ölüleri topluyordu tatlý rüyalarýndan uyananlar için uzayan gece festivalini size sevimli kýldýk
aðýrlaþtý da aðýrlýk karabasan ne varsa suç üstü süslenmiþ bir vazonun yanýna koyulduk ellerimi iliþtirip hatýrlatmak istedim kendimi yüzleþmek için sizinle ayný sona.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.