umuda banmış bir şiir

Münib,
yürüyorsun kalbin kýrýk, cumhuriyet caddesinde
her köþesi hatýra komasý
Bir hüzün ki artýk son raddesinde
uslu kýrlangýçlarýn veda yoklamasý
ufkun az berisinde
Münib, bilirsin
bazen balýkçý yalnýzlýðýna eþ yalnýzlýklar yaþanýr
okyanusun ortasýnda ürkek
yahut bir deprem sonrasý çaresizliði
terk etmeyi düþünürsün ya kenti, ayaklarýný sürüyerek
oysa ki vakit
tüm kurgularý ve senaryolarý reddedip
teslimiyet vaktidir
bahtiyarlýk özlemiyle yaþamaktýr
günlere sýðýnmýþ süresizliði
yutkunduðunu gizlemeye çalýþan bir çocuk korkusudur þimdi alýþmak,
kentin mecburi ýssýzlýðýna
ve susarak aðlamaktýr yaþamak
gökyüzünün mecburi kýrlangýçsýzlýðýna
Ne de olsa gitmek bir kahýrsa kalmak çarpý on
Sirenler çalýyor, bak Münib
Elvedaya hazýrlanýyor yine bir istasyon ...
Ve kentin mýþ gibi muhafazakar bir semtinin
devþirilmiþ okul bahçesinde
Lütuf bekleyen kelebekler dansediyor
sistemin propoganda þarkýlarý eþliðinde

Münib, aðlýyor musun

Fm
Sosyal Medyada Paylaşın: