görmeyen gözleri duymayan kulaklarý tutmayan elleri yürümeyen ayaklarý hisleri düþünceleri sevinçleri ve hüzünleri olmayan yüzlerinde silinmiþ gülüþleri bitmiþ midir artýk bilemeyiz
bir de yaþayan ölüler vardýr kimi geçkin kimi yetiþkin kimisi genç ve süt bulamayan süt kokusuz bebekler
Aç açýktaki zayýf bedenleri üþür mü acaba ayaz gecelerde, etsiz kemikleri terler mi çöl sýcaðý yerlerde?
gören gözleri duyan kulaklarý tutan elleri yürüyen ayaklarý hani hisleri düþleri hani yüzlerinden silinmiþ gülüþleri çamur deryasý hüzünleri bitmeyecek midir artýk iþte bunu bilebilmeliyiz
Ölüler de biziz oysa, diriler de biz. Biz her yaný ile insan kiþileriz. Öyle deðil mi?
Ben gibi geçkinler, sen gibi yetiþkinler ve o gibi gençler, siz bebeklikten gelmiþ diþi veya erkek kiþiler; sevgili, yarenden öte tek yar ise ve bu ömür boyu deðil tek bir güne indirgenmiþ basit bir þey ise ne diyelim artýk, hepinizin sevgililer günü kutlu olsun...
Tevfik Tekmen 14/Þubat/2020 Lüleburgaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tevfik Tekmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.