Bu Kaçıncı 14 Şubat-2

Bu kaçýncý 14 þubat sensiz geçen;
Her uyanýþýmda sol yanýma
sýzýlarýný bahþeden,
Tenimin yanýklýðýnýnýn merhemi
olan gülüþlerini alýp giderken
baþka diyarlara,
Saðýrsýzlaþan kulaklarýmda ’insafsýz
sevgili ’ türküleri yankýlanýyordu
eski radyolarda,
Ve her nakaratýnda ismini
haykýrýrken dudaklarým,
Ýhanetinin bedelini dilsizligime ödetiyordun karamsar
kokulu mýsralarýnla....
Bu Kaçýncý 14Þubat sensiz geçen;
Ölüm çanlarý çalarken ayrýlýk
senfonilerinde,
Acýlarla cebelleþen ruhum sevgine
muhtaçtý oysa,
Güneþ saçarken mürekkebini harap
gönlüme,
Demini almýþ duygularýmla kapýna
geliyordum elimde kalan son mumla,
Ve dökerken içimi yasladýðým limanlarýna,
Gururunu inciten sözlerinle
ýstýraplarýný düþürüyordun payýma...
Bu Kaçýncý 14Þubat sensiz geçen;
Yolunu kaybeden Þair misali
yitiðini ararken,
Tamamlamayan satýrlarýma nefret
tohumlarý ekiyordun,
Paslanan yüreðim köz olup erirken
yokluðunun enkazýndan,
Dört duvar arasýnda kalan umutlarým
son nefesini veriyordu,
Ve aþkýn en masum halini yaþarken
tozlanmamýþ raflarda,
Kanadý kýrýk bir kuþ gibi yaralarýmý
saracaðýn günü bekliyordum,
Gel kurtar Þairini!
Sevindirme elleri....
Sosyal Medyada Paylaşın: