Sen benim her gün 14 şubatımsın

Ey yürek hanemdeki derin çentik
Bilsen yokluðunla kaç ben heba ettim
Boþ sayfalara damla damla döktüm adýný
Islak kirpik uçlarýmda uyuttum aþký

Ve sen en üryan düþlerimin çýplaklýðýnda
Yalýn ayak bastýn yürek haneme
Adýn kaldý dilimle dudaðým arasýndaki o yerde
Santim santim çektim hasretini içime
Ciðerlerim þükre durdu geliþine seviþine
Yüreðimde kendinden emin dimdik duruþuna

Bir þarkýnýn iki notasýydýk
Ben hep sende nefes aldým
Gözlerin dilimde özlem oldu
Sözlerin seviþti her konuþtuðunda kulaklarýmla
Bedenim de at koþturdu o temmuz gülüþün
Bir düþ bir hayal bir rüya uyanmak istemediðim
Saç tellerimden týrnak uçlarýma kadar kýyama durdu varlýðým

Gözlerinin içindeki sevgide can verdi kanatan acýtan her bir aným
Dualar sürdün ellerime þifa niyetine
Sürmeler çektin gözlerime mutluluk adýna
Can vermek istediðim ellerinle dokundun bana
Öylesine ürkek öylesine savunmasýz
Selama durdu yer gök ben þükür namazýna

Seccadem sen koktu
Kýblem sen oldun
Düðüm düðüm boðazýmda kelimeler dondu
Buza kesti bütün sözlerim
Aþk dedim sen geldin
Ben asi vurdumduymaz yarýnsýz kelebek

Damla damla yüreðime yaðýþýna þahit oldu gözlerim
Bir kar tanesi gibi sýcacýk
Avuçlarýmda eridi varlýðýn
Dilime taht kurdu adýn mýh gibi çakýldý sol yanýma
Ve ben sustum
Sustum

Þimdi kýs her þeyin sesini
Ýlk defa bu kadar cesurum
Bak býraktým artýk ah çekmeyi

Ve haykýrýyorum

Sen benim her gün on dört þubatýmsýn






Sosyal Medyada Paylaşın: