Sevgili, ey sevgili, yüzüne müþtak oldum
Cemaline, hüznüne, gönlüne ortak oldum
Süslenirken her sabah aynalarýn önünde
Ýnce parmaklarýmla zülfüne tarak oldum
Ben, bende deðil idim dudaklar birleþince
Yakýn iken sana ben, kendime ýrak oldum
Kurumaya yüz tutmuþ bir aðaç idim baðda
Sevdanýn baranýyla, yeþerip yaprak oldum
Üstümde ot bitmezdi, çiçekler de açmazdý
Þimdiyse senin gibi bir güle toprak oldum