Sen sevgi nedir bilemezsin,
Hiç bu kadar çok sevmedin ki.
Her gün büyüyen tertemiz aþkýnla,
Ýsimler takýp daðlardaki aðaçlara,
Geceler boyu altýnda beklemedin ki.
Hasreti yumak yumak umut yaparak,
Hislerini mýsra mýsra yazarak,
Kýrmýzý bir karanfilde huzuru tatmadýn ki.
Kalbin alev alev yanarken
Saatleri dakikalarý deðil;
Geçmek bilmeyen saniyeleri saymadýn ki.
Gelecek diye beklerken bir anda,
Hayallerini yok ederek çalan telefonda,
Yýkýlýþýn ne olduðunu hiç anlamadýn ki.
Vefasýz bir yâr için çekerken azap
Bir çift gözde gördüðün mutluluk
Olsa da kýzgýn çölde bir serap
Seviyorum diyerek þiirler yazmadýn ki.
Gel, dedi diye koþarken þuursuzca ona
Ne kadar büyük bir aþk diye yollara,
Onu aramak için düþmedin ki.
Gecelerin o onulmaz karanlýklarýna,
Aþklara si mge olmuþ buse aðaçlarýna,
Ýsmini kanýnla yazmadýn ki.
Bir elinde nergis, bir elinde karanfil varken.
Yýllardýr aradýðýn gönül bahçesine girerken,
Sevdiðin kalpten sürgün edilmedin ki.
Uykusuz geçerken gecelerin sabahlara kadar,
Aksa çaðlasa da göz yaþlarýn azgýn nehirler kadar,
Kimse görmesin diye saklamadýn ki.
Her türlü derdine bu sevgiyi derman ederken,
Dünyadaki tek sevgili oydu derken,
Bir anda umutlarýn karanlýða gömülmedi ki.
Bütün bunlara raðmen kalbin bir sabýr taþý,
Bir avucunda hasret, diðerinde gözyaþý.
Nefret hançeri ile vurulan kalbin feryadýný,
Hiç ama hiç duymadýn ki.
Sen sevgilinin ellerindeki sýcaklýðý,
Sen yâr dilindeki tatlýlýðý,
Bilemezsin; yaþamadýn böyle bir aþký
Kendi deðerinin bile farkýnda deðilsin ki.
Bilsen de bilmesen de anlamasan da bu aþktan,
Kurusa da çiçeklerim artýk kahrýndan,
Ölünce bile karanfil fýþkýracak mezarýmdan,
Unut desende seni unutmam mümkün deðil ki.
Hayrettin TARHAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.