Söyleyemedim

Bu kaçýncý susuþum,
Yokluðunun enkazýndan
umut parçacýklarýmý
toplayýþým,
Gururuna pranga vurulmuþ
bir serçe gibi akýtýrken
yaþlarýmý darmadaðýn
gönlüme,
Ayrýlýðýn pençesiyle
cebelleþiyordu ruhum
karanlýklar içinde,
Oysa soluðum kesikti
mührünü vururken
dilsiz yüreðime,
Feda ederken gülüþlerimi
tutsak benliðine,
Diyemedim, çýk gel!
uçurumlara heba etme
ömrünü dipsiz kuytularda,
Ve sererken yollarýna aþk
þarabýyla yoðrulmuþ
hüzünlü sözlerimi,
Söylemedim;
Nefret kokan topraðýnýn
kökünde yeþeren
benim diye,
Elem dolu sancýlar
taþýrken yorgun bedeninle,
Yaralarýna buruk tebessümlerini
nakþeden benim diye,
Kanatýrken dizlerini mazinin
engebeli yollarýnda,
Tenine dokunup Ela
gözlerini yalnýzlýðýn
merhemiyle süren
benim diye....
Söyleyemedim Kadýn!

Sosyal Medyada Paylaşın: