Köprüde Silüetler
Bir vapur geçiyor olanca yalnýzlýðýyla,
Bir kadýn kalbi iþte orada
Kat kat gökkuþaðý hüznüyle muzdarip
Birçok hüviyeti taþýmanýn görkemli gururu, Yürüyor saðýna soluna bakmadan.
Hem anne, hem kadýn, hem insan…
Yanaþýyor vapur sonra
En önden inmeye çalýþýyor birkaç insan,
Telaþlý, tedirgin ayaklar… Sonra hepsi
Bir göç baþlýyor maviden betona.
Ýnenleri beklemeden tekrar doluyor
Kalabalýk insan gruplarý
Yüzlerce yýldýr var olmayý bekleyen bir halk iradesi,
Acele, çabuk, yer kapma telaþý…
Yorgun ayak izleri her yanda
Gözler birbirine deðip uzaklaþýyor,
Öyle dememiþ miydi Cahit Sýtký:
“Öylesine kalabalýk ki yalnýzlýðýmýz,
Ne yana dönsek kendimize çarpýyoruz.”
Adýmlar telaþlý, yaðmur ince ince, bulutlar kararlý Fýrtýna bir uzak yol habercisi.
***
Bir adam geliyor uzaktan, yanýnda bir kadýn
Adam uzun, alabildiðince uzun
Kadýn kýsa, yarýsýnca adamýn
Yüzündeki insan yýðýnlarýnýn aðýrlýðýnca kýsa
Ne garip! Gülüyorlar, el ele üstelik
Tanrý ufak bir kader oyunuyla
Yalnýzlýk ve mutluluk arasýndaki grafiði çizmiþ yeryüzüne sanki
Ne kadar mutluysan o kadar yalnýzsýn
Ne kadar yalnýzsan o kadar mutlusun Ýþte payýna ondan düþen kadar…
***
Yaþlýca biri geçiyor yanýmdan,
Bakýþlarýnda kamburluk
Yavaþlýðýnda yüzlerce sevda
Gelecekle geçmiþin kavgasýný bitmemiþ saçlarýnda, Gelecek beyazý temsil ediyor, geçmiþ hep siyah Yitirilmiþ kavga alýn çizgilerinin arasýnda
Saçlarýnda biraz siyah, biraz beyaz…
Gözaltý torbalarýna dolmuþ yalnýzlýk
Köprünün iki ayaðý arasýndaki mesafe
Seksen yýl uzuyor sanki her geçiþinde…
***
Köprüde silüetler,
Balýkçýlar, oltalar, kovalarda oynaþan balýklar, Mendil satan çocuk,
Keman çalan esmer adam,
Yanlýþ notadan þarkýya giren kalabalýklar…
Yorgun ayak izleri, kederli yanaþan vapur
Yazýn kar, kýþýn güneþ özlemi
Bir yanýn Eminönü, bir yanýn Karaköy
Umutlar sularýn üstünde çýrýlçýplak
Bin yýllýk yalnýzlýk, yürekte patlayan silahlar Binlerce ölü beden damarlarýnda…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.